Po 1.
Tak prezentuje się moja przestrzeń na wystawie:
(dzięki za fot. Łukasz Dziedzic z Galerii Szarej)
Czemu tak się prezentuje, a nie inaczej to pewnie dowiecie się z informacji o wystawie z oficjalnej strony Galerii (http://www.galeriaszara.pl/?p=3739). Widzowie prawie zawsze nie czytają tych opisów, więc nie zaszkodzi ich powtórzyć:
"„Workers Of The Artworld Unite” to popularyzująca wystawa, która posługując się językiem sztuki i działaniami artystycznymi, stawia sobie za cel zobrazowanie aktualnych problemów ekonomicznych artystów, kuratorów oraz instytucji zajmujących się sztukami wizualnymi w Polsce, a także miejsca czy statusu sztuki oraz jej twórców w polu społecznym.
Tytuł nawiązuje do słynnego plakatu Gustava Klutsisa „Workers of the world unite” (1922), który sparafrazowany zaistnieje na wystawie jako manifest autorstwa Rafała Jakubowicza.
Wystawa nawiązuje do strajku artystycznego pod hasłem: Dzień bez sztuki, który miał miejsce w instytucjach sztuki w całym kraju 24 maja 2012 roku i bezpośrednio odnosi się do sytuacji artystów, którzy „nie mając stałego zatrudnienia z trudem łączą koniec z końcem. Pracują dużo, zarabiają słabo i nieregularnie. Stają się też pierwszymi ofiarami cięć budżetowych w instytucjach kultury i niekorzystnych zmian na rynku pracy. Artyści nie są biznesmenami, nie tworzą z myślą o zysku. Niektóre dzieła, często te najważniejsze dla społeczeństwa, nawet nie nadają się do sprzedaży. A wielu twórców, także tych, którzy już weszli na karty encyklopedii, pozostaje poza systemem ubezpieczeń emerytalnych i zdrowotnych” – jak czytamy na łamach Gazety Strajkowej. Skoordynowany przez Obywatelskie Forum Sztuki Współczesnej strajk, w obronie artystów i ich praw socjalnych, nie przyniósł dotąd rezultatu, gdyż, przede wszystkim, nie spotkał się ze zrozumieniem społecznym. Warto jednak podkreślić wagę tego wydarzenia: pomimo odosobnionych prac zajmujących sie sytuacją bytową artysty w Polsce, było ono pierwszym zbiorowym coming outem artysty-prekariusza, a także wyraźnym złamaniem paradygmatu artysty oderwanego od społeczeństwa.
Wystawa „Workers Of The Artworld Unite”, będąc poniekąd kontynuacją założeń strajkowych ma na celu pozyskanie takiego zrozumienia społecznego poprzez różne formy artystyczne, a także edukację, wykłady, dyskusje. Towarzyszy jej popularyzujące publikacja (z tekstami m.in. Jarosława Urbańskiego, Agnieszki Kilian, Kuby Szredera, Mikołaja Iwańskiego, Karola Sienkiewicza oraz rozmową Agaty Cukierskiej z Katarzyną Górną) nakreślająca zagadnienie.
Za pomysł i projekt wystawy odpowiada Stach Ruksza i Agata Cukierska z bytomskiej Kroniki gdzie odbył się pierwszy wernisaż. Po finisażu w Szarej ekspozycja nadal będzie migrować po innych ośrodkach w Polsce (m.in. w CPM w Częstochowie czy poznańskiej Zemście), wszędzie tam, gdzie zaistnieje potrzeba takiej wystawy i dyskusji (nieważne czy będzie to prowincjonalny ośrodek kultury czy centrum sztuki współczesnej w dużym mieście). Dlatego ma być ona łatwa w transporcie i obsłudze, aby nie generować dodatkowych kosztów. Idea wystawy zakłada, że w kolejnych odsłonach powstaną kolejne prace, które będą uzupełniać i rozwijać problematykę wystawy.
wstęp wolny
organizatorzy:
CSW Kronika, Galeria Szara
Współfinansowanie
Gmina Cieszyn
Wystawa zrealizowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego."
Po 2.
Urywek z rozmów do zatrudnienia osoby w ramach działania DAM PRACĘ na pierwszej odsłonie (szczegóły pracy: http://pasozyt.blogspot.com/2013/10/job-offer-dam-prace_26.html lub osoby na wystawie znajdą ten wpis wśród kartek powieszonych na ścianie przy blogu):
Poprzez wydruki z mojego bloga zawieszone na ścianie dowiecie się jak działanie wyglądało dalej. Ja jeszcze nie zdążyłem zmontować filmu z całego działania, ale może uda mi się już go zmontować na koniec odsłony wystawy w Cieszynie i przyjadę z nim. Zobaczymy. Anety Pasożyt nie ma w Cieszynie, bo końcowo nie mogła przyjechać, a chciała nawet coś zrobić w takcie wernisażu, więc na Wasze nieszczęście macie o jedną atrakcję mniej.
Po 3.
Jak już mówimy o pracy artysty to wydaje mi się, że warto przypomnieć tu moją video-kartkę dla Galerii Szarej z okazji jej 10-lecia kiedy to Galeria była zagrożona zamknięciem, a ja mieszkałem jako Pasożyt w takiej galerii w Toruniu, która nazywa się Galerią nad Wisłą. Ciekawy kontekst sytuacyjny dla postaci Art-workersa:
Po 4.
Dziękuję, że przeczytaliście ten wpis.
Pozdrawiam z Elbląga, bo tu właśnie siedzę teraz i kuruje się po zimowej chorobie.
i
właśnie w trakcie kurowania nadrabiam zaległości ze świata sztuki, sztuki i rzemiosła, czyli szkicuje:
jeszcze raz pozdrawiam!
arek
PS a jestem w Elblągu, bo tu mam swój DOM
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz