Artysta nie może odczuwać znużenia sztuką/ Artist can't feel the weariness of art

pl/

Jak wygląda życie artysty?
Jakie są oczekiwania społeczeństwa wobec jednostki twórczej?
Czy artystą się stajesz?
Czy artystą się rodzisz?
Co jeśli artysta tańczy tak, jak mu zagrają?
Czy artysta musi tworzyć z potrzeby wewnętrznej?
Czy może artysta tworzy dla publiczności?
Kto ma oglądać sztukę artysty?
Czy czasem sztuka nie powinna trafiać do wszystkich?
A może da się sprawić tak, aby sztuka zawsze była dobra, artyści coraz lepsi, sztuka dostępna dla wszystkich.

Nie zamierzam odpowiadać na te pytania. Co nie znaczy, że nie zaprzątają mi głowy. Prawie miesiąc mija odkąd zaczęłam żyć życiem artysty. Wizualnie moim refleksjom znakomicie odpowiada wszechznany mem:

Nie-wizualnie moje refleksje mówią to, że to co artysta musi opanować do perfekcji to szukanie sobie pracy. Można to też nazwać szukaniem sobie bata, tudzież deadline-u. Należy nauczyć się zawodowstwa w wykorzystywaniu szans, jakie przynosi los. i ogromny wysiłek włożyć w to aby utrzymać się na powierzchni. Pozostać w trybie "pracuję nad czymś". 

Jak już tkwisz w trybie "pracuję nad czymś", to pracujesz non stop. Nawet jeśli otoczenie sugeruje, że nic nie robisz, bo siedzisz z dziwną miną od dłuższego czasu- ty pracujesz. Zależy czy wybrałeś temat projektu bliższy czy dalszy od swoich zainteresowań i poszukiwań, to mina jest mniej lub bardziej dziwna. 

Etap realizacji, to etap podwyższonej adrenaliny, podwyższony próg bólu i głodu, modlisz się tylko by nie zapomnieć o żadnym  z zaplanowanych działań, bo trudno będzie wprowadzić ciało i umysł w ten stan podniesionej aktywności.

Etap dystansu- konieczny. Niech praca poleży. Ja też niech poleżę- musimy się do siebie przyzwyczaić.

Etap postprodukcji- nadawanie ostatecznej struktury posiadanemu materiałowi.

Etap finalizowania projektu - literatura. Jeśli nie jesteś wylewnym twórcą i uważasz, że Twoje dzieło nie wymaga komentarza, to masz problem. Bo z tego co wyprodukowałeś musisz się teraz wytłumaczyć. Pobawić się w krytyka swojej własnej sztuki, zakwalifikować do jakiegoś nurtu, odwołać się do Ważnych i Znanych. Wykazać znajomość współczesnej sztuki.

Po ostatnim etapie myślisz, że tego nienawidzisz, ale zaraz zatęsknisz (albo nie).

eng/

How does look the life of an artist?

What does society expect from an artist?

Can a person become an artist?

Can a person be born as an artist?

What if artist, does what other want from him?

Should artist create, exactly what he feels?

Maybe artist should create for an audience?

Who should watch, what artist did?

Should art be available for all?

Or maybe it is possible to make art always good, artist better and better, and art for all?

I am not going to answer these questions. But they are still in my mind. It is almost one month since I started to live life of an artist. Visually this mem talk for my reflection:

Non-visually my reflection is that, what an artists should be perfect at is finding a work to do. You can call it also looking for deadline. Artist should be professional at taking advantages that the destiny brings, and staying in mode "work in progress".

When you are already in "work in progress" mode, you actually work non stop. Even if people suggest, that you don't do anything, because that you sit with a weird facial expression- you are still at work.  

Phase of realization, is the phase of higher level of adrenaline, hightened treshold of pain and hunger, you pray only so as not to forget about any of your planned activities. You know that it will be difficult to achieve this high activity state in you mind and body.

Distance phase- necessery for your health and final effect.

Postproduction phase-you give to your project final look and structure.

Finalization phase- time for a literature. If you are not a exuberant artist, and you think that your art doesn't need any comment, you've got a problem. Because now you should explain, what you meant. You should be a critic for your own art, put it into trend, call it properly, refer to Known and Important. Show that you know the contemporary art.

After the last phase you think you hate this job, but after a while you miss all that mess (or not).