„Pasożyty występują właściwie w każdym typie i tworzą jedną z form związków międzygatunkowych, którą arbitralnie nazywamy pasożytnictwem.”

(Neil A. Croll, „Pasożytnictwo i inne związki”, PWN 1977, str. 9)

Artysta tworzy sztukę - to jest jego praca. Za pracę, którą wykonuje otrzymuje wynagrodzenie poprzez sprzedaż swoich dzieł lub honoraria z wystaw/działań artystycznych. Jednakże powstaje często sytuacja, w której artysta, chociaż uprawia sztukę namiętnie i dobrze, to nie może się z niej utrzymać. Zostaje zmuszony do stopniowego porzucenia swojego zamiłowania do sztuki, na rzecz bardziej dochodowego zawodu. Powoduje to, że umiera jako artysta.

Chcąc przeżyć, a nawet może więcej, czerpać z własnej sztuki korzyści, GN sięga po idee pasożytnictwa.

Pasożytnictwo narodziło się tak samo naturalnie, jak inne kontakty między różnymi gatunkami. Pojawienie się pierwszych organizmów żywych, spowodowało równoczesne zaistnienie relacji pasożyt-żywiciel.

Parazytolog Claude Combes pisze w swojej książce pt. ”Ekologia i ewolucja pasożytnictwa”: „Pasożytnictwo jest nieuchronne”. Na początku lat 90’-tych,  informatyk - T. Ray skonstruował zespół programów, które konkurowały między sobą, rozmnażając się, a nawet mogły podlegać, w każdym następnym pokoleniu, mutacjom, tak jak żywe organizmy. Dzięki konkurencji i mutacji po pewnym czasie zaczęły się wyróżniać lepsze programy, które prosperowały kosztem innych. Pojawiły się szybko autentyczne pasożyty - krótkie programy, które zapożyczyły brakujące im instrukcje od innych aby - przetrwać.

„Można wywnioskować, że pasożytnictwo pojawiło się w świecie żywej przyrody, ponieważ nie mogło się nie pojawić, a więc jest częścią definicji życia,(...). Wszystkie źródła. Czy to jest materia, energia, przestrzeń, władza, czy nawet frakcja programu komputerowego, prowadzą do pasożytnictwa.”

(C. Combes „Ekologia i ewolucja pasożytnictwa”, PWN. Warszawa 1999, str. 37)

Czemu więc pasożytnictwo nie może zaistnieć w sztuce? Wydaje się iż jest to naturalna kolej rzeczy.

„Bodźcem działającym w kierunku ewolucji organizmów wolno żyjących ku pasożytnictwu było zdobywanie pokarmu, szukanie ochrony, jak też przypadek i odpowiednie okoliczności”
(Zarys parazytologii ogólnej, K. Niewiadomska, T. Pojmańska, B. Machnicka, B. Drabda-Kazubska, PWN, Warszawa 1980, str.30)

Grupa GN - Gruba Najgorsza sięga po strategię działania pasożyta, po czym wprowadza ją w świat sztuki i kultury. Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki czasu” w Toruniu zostanie na miesiąc żywicielem dla GN. Instytucja będzie utrzymywać swojego pasożyta. Grupa zamieszka w przestrzeni P+K (Pokój z Kuchnią) gdzie będzie się żywiła pokarmem od swojego żywiciela. Sam artysta-pasożyt będzie po prostu żył swoim życiem, ale jednocześnie będzie reagować na organizm, w którym się znajduje.

„(…)pasożyt znajduje się okresowo lub stale w ścisłym związku ze specyficznym dlań środowiskiem, jakim jest organizm drugiego ogniwa systemu, czyli żywiciel(…)”

(W. Michałow, „Biologia pasożytniczych Euglenoidina”, PWN 1978, str. 27)

GN jest w trakcie formułowanie manifestu „Pasożytyzmu”.

  

***

Przydatne definicje pasożytnictwa:

Küchenmeister w roku 1855 zdefiniował pasożyty jako „organizmy roślinne i zwierzęce, które potrzebują innego, odmiennego organizmu zwierzęcego lub roślinnego, w którym albo na którym znajdują okresowo lub trwale swoje mieszkanie i od którego również okresowo lub stale pobierają pokarm, aby móc się rozwinąć”.

„Pasożyt nie tylko znajduje w żywicielu pokarm i miejsce zamieszkanie, ale wyrządza mu szkodę, żywiąc się kosztem jego ciała i płynów ustrojowych” (Holodkovskij, 1933).

„Pasożyty to organizmy wykorzystujące inne żywe organizmy jako źródło pokarmu i środowisko życia, i przenoszące częściowo lub całkowicie na swoich żywicieli obowiązek regulacji stosunków z otaczającym środowiskiem zewnętrznym” (Dogiel, 1947).